Od 2011 roku wspieram projekt mojej prywatnej szkoły, bardzo szczególnej społeczności w północno-wschodnim Nepalu, gdzie już udało mi się zbudować 4 budynki szkolne i dać dzieciom wkład w ich przyszłość. Udało mi się pomóc sierotom i półsierotom w zdobyciu bezpieczeństwa we własnej przyszłości, edukacji szkolnej i uznania społecznego. Nie szukam uznania za moje zaangażowanie, bo uśmiechy dzieci są dla mnie wystarczającym uznaniem i uznaniem. Mam szczęście, że mogę coś zmienić, więc nie mówię o tym, po prostu to robię.

Dziękuję wszystkim, którzy tak bezinteresownie mnie wspierają i tym, którzy nadal chcą to robić.